Michał, mając już 36 lat, od zawsze był dla nas oczkiem w głowie. Jako dziecko, na które długo czekaliśmy, był otoczony troską i nadmierną opieką. Przez to, że zawsze staraliśmy się oszczędzać go przed trudami życia, dorastał w atmosferze rozpieszczania. Teraz, gdy sam jest ojcem, zauważam, że stare nawyki wciąż w nim tkwią. Jako matka, zawsze byłam jego obrończynią i spełniałam każdą jego zachciankę, tłumacząc to miłością matczyną.
Wygodne Małżeństwo Michała
Żona Michała okazała się być dla niego idealnym partnerem – kochała go bezgranicznie i była gotowa na wszystko. W praktyce pełniła rolę domowej służącej. Michał wracał z pracy i niczym się nie interesował – wszystko miał podane na tacy. Taki styl życia sprawił, że nasz syn zaczął się od nas oddalać, zapominając o rodzicach.
Pewnego dnia, poprosiłam Michała, aby odwiedził ojca w szpitalu. Niestety, nie tylko nie odwiedził go, ale nawet nie pojawił się na jego pogrzebie. Kiedy sama zachorowałam, przyjechał tylko raz – i to tylko po to, aby prosić o pieniądze. Przez długi czas znosiłam tę obojętność, jednak pewnego dnia miarka się przebrała.
Nowa Opiekunka – Basia
Postanowiłam znaleźć kogoś, kto mógłby mi pomóc. Najlepszą kandydatką okazała się młoda sąsiadka, Basia, która szukała dodatkowej pracy. Zadzwoniłam do niej z prośbą:
– Basiu, czy mogłabyś mi raz w tygodniu przynieść jedzenie? Wszystko opłacę.
Basia odpowiedziała bez wahania:
– Proszę się nie martwić, pomogę, ale za nic nie chcę pieniędzy. Proszę się nie krępować, tylko prosić o pomoc.
Niezwykła Pomoc Basi
Basia nie tylko zaczęła przynosić jedzenie, ale również sprzątała mieszkanie i towarzyszyła mi na wieczornych spacerach. Jej wsparcie było bezinteresowne, co bardzo mnie wzruszyło. Zdecydowałam się na krok, który zmienił nasze życie – przepisałam na nią mieszkanie.
Gdy Michał dowiedział się o mojej decyzji, przybiegł zdenerwowany:
– Dostałeś to, na co zasłużyłeś – odpowiedziałam, zamykając drzwi przed jego twarzą.
Teraz mam wyrzuty sumienia i wątpliwości, czy postąpiłam właściwie. Michał, choć był moim dzieckiem, nigdy nie okazał mi wsparcia, które dostałam od obcej osoby. Czy dobrze zrobiłam, wybierając serce ponad więzy krwi? Co Wy byście zrobili na moim miejscu, mając takie dziecko?